การใช้ Subjunctive

Subjunctive หมายถึง ประโยคที่แสดงความต้องการ ความปรารถนาที่อาจจะเป็นไปได้หรือไม่ได้ทั้งในอดีตและปัจจุบัน

Present Subjunctive
เป็นประโยคที่แสดงความต้องการ ความจำเป็นและความปรารถนาที่เป็นไปได้

1. ประโยคที่แสดงความต้องการ กริยาที่ใช้อยู่ในรูป
Subj + V + that + subj + (should) + infinitive without to

กริยาที่ใช้ ตัวอย่างเช่น advise , ask , command , demand , suggest , insist , move , order , prefer , urge , propose , recommend , request , require

เช่น He insisted that you (should) be here at six o’clock.

2. ประโยคที่แสดงความจำเป็น ที่ขึ้นต้นด้วยวลี
เช่น It is necessary that we (should) work harder.

3. ประโยคแสดงความปรารถนา ขึ้นต้นประโยคด้วย
It is (my,his etc.) wish that + subj + (should) + infinitive without to
เช่น It is his wish that you (should) do that work.

Past Subjunctive
เป็นประโยคที่แสดงความปรารถนาที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงหรือตรงข้ามกับความจริงในปัจจุบัน คำที่แสดง Past Subjunctive
เช่น wish , if only , as if , as though ซึ่งประโยคที่ตามหลังคำเหล่านี้ กริยาที่ใช้เป็น past tense ส่วน verb to be ใช้เป็น were
เช่น I wish I were you. (but I am not. )

Past Perfect Subjunctive
เป็นประโยคที่แสดงความปรารถนาที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงหรือตรงข้ามกับความเป็นจริงในอดีต คำที่แสดง Past Perfect Subjunctive เช่น wish , if only , as if , as though ประโยคที่ตามหลังคำเหล่านี้ใช้กริยาในรูป past perfect tense
เช่น I wished he had gone to the party last night. (but he didn’t)