Determiner คืออะไร

Determiner คือ คำที่ใช้นำหน้าคำนาม เพื่อบอกว่าคำนามนั้น ๆ เป็นคำนามชี้เฉพาะหรือไม่ อยู่ใกล้ อยู่ไกล หรือพูดถึงจำนวน

Determiner มีอะไรบ้าง

Determiner แบ่งออกเป็น 5 ประเภทหลัก ๆ ดังนี้

1. Article
2. Demonstrative
3. Possessive Adjective
4. Quantifier
5. Numeral

1. Article

Article คือ คำนำหน้าคำนามที่ใช้บอกว่าคำนามนั้นชี้เฉพาะ หรือไม่ชี้เฉพาะ มีคำว่า a, an, the ซึ่งมีวิธีการใช้แตกต่างกันดังนี้

การใช้ a

• ใช้กับคำนามไม่ชี้เฉพาะ
• ใช้กับคำนามนับได้ เอกพจน์
• ใช้กับคำนามขึ้นต้นด้วยเสียงพยัญชนะ

การใช้ an

• ใช้กับคำนามไม่ชี้เฉพาะ
• ใช้กับคำนามนับได้ เอกพจน์
• ใช้กับคำนามขึ้นต้นด้วยเสียงสระ

การใช้ the

• ใช้กับคำนามชี้เฉพาะ / มีสิ่งเดียว / กล่าวถึงมากกว่าหนึ่งครั้ง / รู้กันว่าหมายถึงสิ่งไหน
• ใช้กับคำนามนับได้ / นับไม่ได้ และเอกพจน์ / พหูพจน์

NOTE! คำว่า the ออกเสียงว่า ‘เดอะ’ เมื่อคำที่ตามหลังมาขึ้นต้นด้วยเสียงพยัญชนะ แต่จะออกเสียงว่า ‘ดิ’ ถ้าคำที่ตามหลังมาขึ้นต้นด้วยเสียงสระ ตัวอย่างเช่น

• The cat อ่านว่า เดอะ แคทฺ
• The ant อ่านว่า ดิ แอนทฺ

NOTE! คำนามที่ไม่ต้องใช้ article

• คำนามนับไม่ได้ทั่วไป, ที่อยู่ เมือง ประเทศ, ยศที่ตามด้วยชื่อคน, คำนามนับได้พหูพจน์ทั่วไป, ชื่อวิชา, มื้ออาหาร, ชื่อเฉพาะ, ภาษา, ศาสนา, ชื่อโรคต่าง ๆ, ชื่อกีฬา, ฤดูกาล
  • แต่ถ้าเป็นประเทศที่มีหลายรัฐหรือหลายเกาะรวมกัน ต้องมี the นำหน้าเช่น The United States
  • หรือถ้าเกี่ยวกับยศและตำแหน่ง ถ้าหากว่ามียศหรือตำแหน่งเพียงอย่างเดียวโดยที่ไม่มีชื่อของบุคคลตามมาให้ใส่ the นำหน้า เช่น The president

2. Demonstrative

Demonstrative คือ คำนำหน้าคำนามที่ใช้บอกความใกล้หรือไกลระหว่างคำนามนั้นกับผู้พูด มีคำว่า this, that, these, those ซึ่งมีวิธีใช้ต่างกันดังนี้

• This ใช้กับสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวผู้พูด และเป็นเอกพจน์
• That ใช้กับสิ่งที่อยู่ไกลตัวผู้พูด และเป็นเอกพจน์
• These ใช้กับสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวผู้พูด และเป็นพหูพจน์
• Those ใช้กับสิ่งที่อยู่ไกลตัวผู้พูด และเป็นพหูพจน์

3. Possessive Adjective

Possessive Adjective คือ คำนำหน้าคำนามที่แสดงความเป็นเจ้าของ มีคำว่า my, your, our, their, his, her, its (ซึ่งก็คือ Possessive Adjective ในเรื่อง Adjective) รวมถึง ′s แต่ต่างกันที่ ′s จะวางหลังคำนามที่เป็นเจ้าของ

4. Quantifier

Quantifier คือ คำนำหน้าคำนามที่ใช้บอกปริมาณ ประกอบด้วย much, many, few, little, a few, a little, some, any, each, every, no, none, lots of, a lot of, plenty of, all ซึ่งมีวิธีใช้ต่างกันดังนี้

• much แปลว่า มาก ใช้กับคำนามนับไม่ได้
• many แปลว่า มาก ใช้กับคำนามนับได้พหูพจน์
• a few แปลว่า น้อย แต่ยังพอมีบ้าง มีความหมายในเชิงบวก ใช้กับคำนามนับได้พหูพจน์
• few แปลว่า น้อยหรือแทบไม่มีเลย มีความหมายในเชิงลบ ใช้กับคำนามนับได้พหูพจน์
• little แปลว่า น้อยหรือแทบไม่มีเลย มีความหมายในเชิงลบ ใช้กับคำนามนับไม่ได้
• some แปลว่า บ้าง / จำนวนหนึ่ง มักใช้ในประโยคบอกเล่าและคำถาม ใช้กับคำนามนับได้พหูพจน์ / คำนามนับไม่ได้
• any แปลว่า บ้าง / ไม่เลย มักใช้ในประโยคปฏิเสธและคำถาม (และสามารถใช้ในประโยคบอกเล่าได้) ใช้กับคำนามนับได้พหูพจน์ / คำนามนับไม่ได้
• each แปลว่า แต่ละ มักใช้ในประโยคบอกเล่าและคำถาม ใช้กับคำนามนับได้เอกพจน์
• every แปลว่า ทุก ๆ มักใช้ในประโยคปฏิเสธและคำถาม ใช้กับคำนามนับได้เอกพจน์
• no แปลว่า ไม่มี ใช้กับคำนามนับไม่ได้ / คำนามนับได้พหูพจน์
• none แปลว่า ไม่มี มักใช้ในประโยคปฏิเสธและคำถาม ใช้แทนคำนามที่กล่าวมาก่อน โดยไม่ต้องมีคำนามต่อท้าย
• lots of แปลว่า มาก ใช้กับคำนามนับไม่ได้ / คำนามนับได้พหูพจน์
• a lot of แปลว่า มาก ใช้กับคำนามนับไม่ได้ / คำนามนับได้พหูพจน์
• plenty of แปลว่า มาก ใช้กับคำนามนับไม่ได้ / คำนามนับได้พหูพจน์
• all แปลว่า ทุก / ทั้งหมด ใช้กับคำนามนับไม่ได้ / คำนามนับได้พหูพจน์

5. Numeral

Numeral คือ คำนำหน้าคำนามที่ใช้บอกจำนวนตัวเลขว่าคำนามนั้น ๆ มีจำนวนเท่าไร ทั้งที่เป็นตัวเลข ลำดับที่ หรือจำนวนนับ (เหมือนกับ Numeral Adjective ในเรื่อง Adjective นั่นเอง) ประกอบด้วย one (หนึ่ง), two (สอง), three (สาม), first (อันดับหนึ่ง), second (อันดับสอง), third (อันดับสาม), last (อันดับสุดท้าย) ฯลฯ ซึ่งคำนำหน้าคำนามลักษณะนี้มี 2 ประเภท ดังนี้

• Cardinal Number บอกปริมาณ เช่น one, two, three
• Ordinal Number บอกลำดับที่ เช่น first, second, third